Δε λέει ο αγέρας να κοπάσει
στα κάστρα της Μονεμβασιάς
να `ρθει η σκιά σου να κοπιάσει
και στο πεζούλι της Μπασιάς
με μια ματιά να με πλαντάξει

Κλαίει στα μάτια μου απάνω
της νύχτας το τυφλό πουλί
και δεν μπορώ να ξανασάνω
ακούω τη θάλασσα βουβή
άντρα μου έλα κι ας πεθάνω

Σκίζει τη νύχτα το φεγγάρι
σαν μεθυσμένη το κοιτώ
μου μοιάζει ξέφρενο πουλάρι
κι η νύχτα λάγνο θηλυκό
άντρα μου έλα σαν φεγγάρι

Κλαίει στα μάτια μου απάνω
της νύχτας το τυφλό πουλί
και δεν μπορώ να ξανασάνω
ακούω τη θάλασσα βουβή
άντρα μου έλα κι ας πεθάνω