Ξανά πάλι εδώ στο κέντρο της γης
Στη μέση της απόλυτης σιωπής
Παρέα με ότι άφησες εσύ
Μια κίτρινη σου μπλούζα μια κουβέντα μισή
Μα τίποτα δεν βγαίνει κι αν σε θέλω

Ξανά πάλι εγώ να προσπαθώ
Να μη τηλεφωνήσω να φανώ δυνατός
Να πάψω πια να κλαίω σαν μωρό παιδί
Να πάψω να γυρίζω σαν θηρίο στο κλουβί
Γιατί τίποτα δε βγαίνει κι αν σε θέλω

Μα πες γιατί πες μου πως
Χθες το βραδύ ακόμα ήταν όλα αλλιώς
Και τώρα τι να δω το κίτρινο πουκάμισο

Κοιτάζω παντού σε κάθε γωνιά
Ρωτάω τον εαυτό μου τι δε πήγε καλά
Μα όπου και να δω ένα κίτρινο πουκάμισο

Καρδιές ζωγραφίζω καρδιές στο χαρτί
Μα είναι η καρδιά μου σπασμένη μισή
Κοιτάζω το ταβάνι μελαγχολώ
Απέραντο μου μοιάζει το κρεβάτι αυτό
Μα πουθενά δε βγάζει κι αν σε θέλω

Τι έχει αλλάξει μέσα σένα λεπτό
Κι έχω μείνει μόνος πίσω μένα πουκάμισο

Ξανά πάλι εγώ να προσπαθώ
να μη τηλεφωνήσω να σου πω αγαπώ
Γιατί τίποτα δε βγαίνει κι αν στο λέω

Μα πες γιατί πες μου πως
Χθες το βραδύ ακόμα ήταν όλα αλλιώς
Και τώρα τι να δω το κίτρινο πουκάμισο

Κοιτάζω παντού σε κάθε γωνιά
Ρωτάω τον εαυτό μου τι δε πήγε καλά
Μα όπου και να δω ένα κίτρινο πουκάμισο

Και πες μου πες μου
πες γιατί πες μου πως
Χθες το βραδύ ακόμα ήταν όλα αλλιώς
Και τώρα τι να δω
Ότι έμεινε εδώ
Ότι άφησες εδώ
Ένα κίτρινο πουκάμισο