Να ’ταν η αγάπη σύννεφο,
να πέταγα και πάλι
σ’ όλου του κόσμου τις μεριές
μέχρι να μου ’ρθει ζάλη.

Να ’ταν η αγάπη όνειρο
στου ύπνου τα λημέρια
να σ’ έβλεπα να ’ρχόσουνα
να σου ’πιανα τα χέρια.

Αχ, η αγάπη είν’ όμορφη,
γαλάζια, μπλε λιμνούλα,
νούφαρο δροσοστόλιστο
και χάδι απαλό...

Αχ, να ’τανε να σ’ έβλεπα,
να σου ’πιανα τα χέρια,
ξανά να ’ρχόταν τ’ όνειρο
στου ύπνου τα λημέρια.