Βγαίνω έξω βρέχει, ο καθένας κάποιον έχει
Δυο χείλη να φιλάει μες στο κόσμο κάπου ν’ ακουμπάει
Όλοι ερωτευμένοι στο φεγγάρι ανεβασμένοι
να κοιτάζουνε τ’ αστέρια με τα βέλη αγκαλιά στα χέρια

Μα δεν έχω κάτι εγώ να σου ζητήσω
Μα δεν έχω τίποτα να σου χαρίσω

Δεν υπάρχω για μένα
αν δεν υπάρχω για σένα
Δεν υπάρχω και τέρμα
ούτε ανάσα ούτε δέρμα
Δεν υπάρχω καρδιά μηδέν
Κι ό,τι έζησα ψέμα

Δυο κορμιά ενωμένα σαν βεγγαλικά αναμμένα
φλέγονται, ανεβαίνουν κι απ’ τα σύνορα του κόσμου βγαίνουν