Την αγάπη που σου έχω
να την κρύψω δεν μπορώ
είμαι η γη η διψασμένη
και εσύ είσαι το νερό

Ούτε εγώ δε λογαριάζω
ο καθένας τι θα πει
σ’ αγαπώ και το φωνάζω
δεν αισθάνομαι ντροπή

Έχουν σκάσει απ’ τη ζήλεια
θα μας φάει το μάτι τους
να προσέχουμε καρδιά μου
το γινάτι τους
Έχουν σκάσει απ’ τη ζήλεια
πρέπει να φοβόμαστε
δεν μπορούν να το δεχτούν
πως αγαπιόμαστε

Νιώθω τόσο ευτυχισμένη
στη δική σου αγκαλιά
ό, τι και να λέν’ οι άλλοι
ούτε που με νοιάζει πια

Όσα λόγια και να βάλουν
και να προσπαθήσουνε
σου τ’ ορκίζομαι ποτέ τους
δε θα μας χωρίσουνε

Έχουν σκάσει απ’ τη ζήλεια
θα μας φάει το μάτι τους
να προσέχουμε καρδιά μου
το γινάτι τους
Έχουν σκάσει απ’ τη ζήλεια
πρέπει να φοβόμαστε
δεν μπορούν να το δεχτούν
πως αγαπιόμαστε