31 του Μαγιού σύρε γραμμή
κάνε κουράγιο αύριο θα μπούμε σε άλλο μήνα
πάνε δυο χρόνια που στεριά δεν έχεις δει
ρουφούν τα νιάτα σου νερό και λαμαρίνα

μες την καμπίνα σου την ώρα που ξυπνάς
σ ένα γερμένο καθρεφτάκι κλείνεις μάτι
γκρίζα μαλλιά μα μη λυπάσαι δε γερνάς
χθες η φουρτούνα σου τα γέμισε μ αλάτι

πριν απ τη βάρδια σου τη μεσημεριανή
σε είδα βρίζοντας να φτύνεις τις κεραίες
κι είπες πως είδες τη γυναίκα σου γυμνή
στο όνειρο σου μέσα σ αντρικές παρέες

ανακατεύει η προπέλα τα όνειρα σου
μέσα στα βρωμικα νερά των λιμανιών
και συ απ την πλώρη καρφωμένη τη ματιά σου
σε μια κρεμάστρα απλωμένων φουστανιών

βάζεις σημάδι τον ορίζοντα ξανά
και ξεκινάς για το γαλάζιο που σ ορίζει
και που να το ξερε μια μάνα όταν γεννά
πως το παιδί της η στεριά θα το ζαλίζει

δίνεις πορεία στη ζωή σου σταθερά
και ονειρεύεσαι πάνω απ την τιμονιέρα
πως τα παιδιά σου θα πετύχουν στην ξηρά
και θα μιλούν για ένα περήφανο πατέρα