Τα βάζω με τον εαυτό μου
θολώνει πάλι το μυαλό μου
απ τον κακό σου χαρακτήρα
ποτέ μου τίποτα δεν πήρα

Μ’ αφού δε θέλω να σ’αφήσω
μα μια ζωή πως να γκρεμίσω
Το θάρρος σφίγγει την καρδιά μου
κι εσύ πληγώνεις τη ματιά μου

Σταμάτα να με αναγκάζεις δάκρυα να μετρώ σχεδόν πλημμύρα
Σταμάτα να με αναγκάζεις τον κακό να βλέπω που έχεις χαρακτήρα
Σταμάτα να με αναγκάζεις να μιλώ για μας σκληρά στη μοίρα
Ποτέ μου τίποτα δεν πήρα

Το είχα πει πως θα σ’ αλλάξω
Κι ότι στο βάθος θα σε φτιάξω
Μα είσαι όλο δυσκολίες
κάνεις παράξενες φιλίες

Και μια ανασφάλεια με τρομάζει
το κάθε βήμα μου διστάζει
Συνήθισα να ζω μαζί σου
κι ας με πονάει το φιλί σου

Σταμάτα να με αναγκάζεις δάκρυα να μετρώ σχεδόν πλημμύρα
Σταμάτα να με αναγκάζεις τον κακό να βλέπω που έχεις χαρακτήρα
Σταμάτα να με αναγκάζεις να μιλώ για μας σκληρά στη μοίρα
Ποτέ μου τίποτα δεν πήρα

Θα ξεφύγω
Κάποια μέρα όμως θα ξεφύγω θα το δεις
Θα ξεφύγω
Θα ανοίξω δρόμους και από μπροστά μου θα χαθείς