Άλλο ένα βράδυ προσπαθώ
τις σκέψεις να κουράσω
άδειο το σπίτι και βουβό
λείπεις και πως να κάτσω
που να μιλήσω τι να πω
για να ξεχάσω...

Δεν ξημερώνει
κι ο πόνος δεν τελειώνει
ατέλειωτη κι η νύχτα αυτή
με καίει σαν φωτιά

Και με θυμώνει
που η απουσία σου με λιώνει
και συ περνάς τις νύχτες σου
σε άλλη αγκαλιά

Δεν το περίμενα ποτέ
να μη μ’ αναγνωρίζω
πίνω τα βράδια και μεθώ
και σαν τρελός γυρίζω
με τη σκιά μου περπατώ
κι όλο τη βρίζω...