Τι θες ακόμα απ’ τη ζωή μου,
να ’ξερα τι,
και πας ν’ ανοίξεις στην πληγή μου
κι άλλη πληγή.
Εμείς τελειώσαμε, σου λέω,
κι αν κάπου κάπου κλαίω,
μην ψάχνεις το γιατί.

Κλαίω γιατί έτσι μ’ αρέσει,
δικιά μου η πίκρα και δικός μου ο πόνος.
Κλαίω γιατί έτσι μ’ αρέσει,
απ’ τη χαρά μου που είμαι μόνος.

Τι θες ακόμα απ’ την καρδιά μου,
να ’ξερα τι.
Τι θες και βρίσκεσαι μπροστά μου
κάθε στιγμή;
Εγώ κοντά σου δε γυρίζω,
κι αν βλέπεις που δακρύζω,
μην ψάχνεις το γιατί.

Κλαίω γιατί έτσι μ’ αρέσει,
δικιά μου η πίκρα και δικός μου ο πόνος.
Κλαίω γιατί έτσι μ’ αρέσει,
απ’ τη χαρά μου που είμαι μόνος.