Με δαμασμένα όνειρα
πήρα το πρώτο τρένο
Άγρια νύχτα ξεκινώ
κι αναρωτιέμαι αν θα βρω
το φως σου αναμμένο

Δυο μήνες δε σου μίλησα
δεν σου `γραψα δυο λέξεις
χτυπάει η καριδιά μου στις γραμμές
και ξαγρυπναν οι ενοχές
Μόνη σου δε θ’ αντέξεις

Μα όσα παίρνει ο άνεμος
γίνονται μυστικά του
και σε κανέναν μην το πεις
πως ήρθα πίσω πιο νωρίς
από τα σχέδια σου

Μα όσα παίρνει ο άνεμος
κανείς δεν τα μαθαίνει
Κι όποιος ανάμεσα μας μπει
τις αλυσίδες δε θα δει
που είμαστε ενωμένοι

Δυο μήνες ήμουν ήσυχος
μα πίσω δεν κοιτάζω
Κι αφού δε θες συμβιβασμούς
σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς
παλάτια θα σου τάζω