Από μικρός σ’ αγάπησα
με όλη την καρδιά μου
και σ’είχα για παρηγοριά
στη μαύρη μοναξιά μου
και σ’είχα για παρηγοριά
στη μαύρη μοναξιά μου.

Για μένα ήσουνα εσύ
ο ήλιος, το φεγγάρι
και σένα που αγάπησα
το ‘χα κρυφό καμάρι
και σένα που σ’ αγάπησα
το ‘χω κρυφό καμάρι.

Με μια ελπίδα μυστική
μέρα και νύχτα ζούσα
και πότε να μεγάλωνες
πουλί μου καρτερούσα
και πότε να μεγάλωνες
πουλί μου καρτερούσα.

Στη μάνα σου να ‘ρχόμουνα
να της το φανερώσω
πως σ’αγαπούσ’ από μικρός
και να σε στεφανώσω
πως σ’αγαπούσ’ από μικρός
και να σε στεφανώσω.

Μα ‘συ όταν μεγάλωσες
αχ, έφυγες μακριά μου
και μένανε παράτησες
στη μαύρη ερημιά μου
και μένανε παράτησες
στη μαύρη ερημιά μου.