Απλώθηκε η θάλασσα
στον κόσμο για σεργιάνι
καράβι την επέρασε
της σκίζει το φουστάνι.

κι όπως σκιζόταν φάνηκε
η ασπράδα του κορμιού της
ταράχτηκε και τράβηξε
το μπλε του φουστανιού της.

Θα`θελα να`μουν θάλασσα
κι εσύ το καραβάκι
να σου χαρίζω τον αφρό
να μου χαρίζεις τ`όνειρο.

Αμάν, να μ`έχεις να με σεργιανάς
κι εγώ να μην τελειώνω.

Απλώθηκε η θάλασσα
μπροστά απ`τη ματιά του
κι έπαιξε το φουστάνι της
να πάρει την καρδιά του.

Εγώ καθόμουν πλάι του
μ`αυτός κοιτούσ`εκείνη
καράβι που το τράβηξε
της θάλασσας η δίνη.

Θα`θελα να`μουν θάλασσα
κι εσύ το καραβάκι
να σου χαρίζω τον αφρό
να μου χαρίζεις τ`όνειρο.