Με λένε τα κορόιδα "σερέτη, μπελαλή",
μα σαν τσουλάει η ρόδα, δε δίνω, βρε, ψιλή.
Γιατί το `σπρακτοράκι, είν’ όλο λεβεντιά,
φίνο, καλό παιδάκι και με χρυσή καρδιά.

Το `σπρακτοράκι, βρε παιδιά, είναι μαγκάκι με καρδιά,
είναι σερέτης και πολύ τσαμπουκαλής!
Κι από τα μπούνια ως την κορφή,
μέχρι τακούνι πι και φι,
κάργα φιλότιμο, τσαγκός και μπελαλής!

Τις γκόμενες στ’ αμάξι, με γλύκα τους μιλά
και είναι πάντα εντάξει κι όλο χαμογελά!
Μπανίζει πάντα στήθη κι αμέσως στο φτερό,
ξηγιέται παραμύθι, δε χάνει τον καιρό!

Το `σπρακτοράκι, βρε παιδιά, είναι μαγκάκι με καρδιά,
είναι σερέτης και πολύ τσαμπουκαλής!
Κι από τα μπούνια ως την κορφή,
μέχρι τακούνι πι και φι,
κάργα φιλότιμο, τσαγκός και μπελαλής!