Το άρωμά σου απλωμένο μεσ’το σπίτι
φωτογραφίες να κοιτάζω και να ζω
στου ποταμού σου τη θολή κι άγρια κοίτη
μ’ένα φεγγάρι να σφραγίζει τον καιρό

η προσευχή μου μπαλωμένη μελωδία
σε παραμύθια δανεικά μιας Κυριακής
ενώ τελειώνει και αυτή η προθεσμία
εσύ τυλίγεσαι στις νότες της σιωπής

Σπασμένη άγκυρα, τα χρόνια άκυρα
κι όσα μου έταξες στο κύμα πέταξες

Σε βρίσκω πάλι σ’ένα όνειρο που φεύγει
προτού ο ήλιος καλημέρα να μου πει
μα η ματιά σου τα παλιά τα αποφεύγει
και σβήνω πάλι σαν τσιγάρο στη βροχή

Έχεις χαθεί μέσα στης νύχτας την ουσία
κι αν το ζητήσεις θα `ρθω για να λυτρωθείς
ενώ τελειώνει και αυτή η προθεσμία
εσύ τυλίγεσαι στις νότες της σιωπής

Σπασμένη άγκυρα, τα χρόνια άκυρα
κι όσα μου έταξες στο κύμα πέταξες