ΧαΪδολογιέται η θάλασσα
σα νιόβγαλτη πατρόνα.
κι έρχεται σκίρτημα παλιό,
νοσταλγικό της νιότης.
Τότε που κορφολογητής
τρελής αγάπης πρώτης,
έπαιρνα φίλημα δειλό
στου φεγγαριού το δώμα.

Τροφή το πισωγύρισμα
του νου είν`και μαχαίρι.
Ανέγγιχτες οι μνήμες μας
στα βάθη της ψυχής.
Έγιναν ψυχοράγισμα
οι ήχοι της γιορτής
και του γιαλού το φίλημα
έσβησε με τ`αγέρι.