Μη με ρωτάς για τον καιρό
που ήμουνα εγώ το δάσος
κι εσύ βροχούλα τ’ ουρανού
πότιζες την καρδιά μου.

Η αγάπη ζει με τ’ όνειρο
και τ’ όνειρο πεθαίνει
όταν εκείνος π’ αγαπά
έχει μεράκι στην καρδιά
και τον καημό σωπαίνει.

Μίλα μου για τον αετό
που έχασε τα φτερά του
για τ’ αηδονάκι μίλα μου
που έχασε τη λαλιά του.