Μην ακούς τη γετονιά, τον κακούργη τον ντουνιά,
θέλω ‘γω να σ’αποκτήσω, στο χρυσάφι να σε ντύσω,
αχ, παιχνιδιάρα μου, μικρή ναζιάρα μου.

Θα σου κτίσω μια φωλιά με διαμάντια και φλουριά,
εκεί μέσα θα σε κλείσω, φως μου, να σε φχαριστήσω,
αχ, παιχνιδιάρα μου, μικρή κουκλάρα μου.

Θα σκορπίζω εγώ παρά, θα περνούμε μια χαρά
θα σου παίρνω κάθε βράδυ παστουρμά και παξιμάδι
αχ, παιχνιδιάρα μου, μικρή ναζιάρα μου.

Θα ‘ρχονται με τα βιολιά, με μποτίλιες και πιοτά
και θ’ αρχίσει το μεθύσι, ώσπ’ο Αυγερινός να δύσει
αχ, παιχνιδιάρα μου, μικρή κουκλάρα μου.