Ξέρω ένα τρένο που`ναι φτιαγμένο
από τον άνεμο και τις φωτιές
έχει φτερούγες, έχει και ρόδες
και ταξιδεύει στις εποχές.

Το Φθινόπωρο πάντα συμβαίνει
όταν πέφτει βαριά η συννεφιά
να σφυρίζει ξανά στην ψυχή μου
να με παίρνει μακριά στα παλιά,
και σε σένα.

Να σε πάρω και να φύγουμε...

Ξέρω τα μάτια σου που`ναι φτιαγμένα
από του μύθου σου την ομορφιά
από τον πόθο μου κι απ`την ανάγκη
κι από του έρωτα την ερημιά.

Το Φθινόπωρο πάντα συμβαίνει
όταν πέφτει βαριά η συννεφιά
να ανατέλλουνε μέσα στο σπίτι
να με παίρνουν μακριά στα παλιά,
και σε σένα.