Στέναξα και μ’ άκουσ’ ο Θεός,
δάκρυσα και μ’ είδ’ ο ουρανός.
Ο δρόμος ήταν έρημος,
κανείς δεν περπατούσε
κι ένα ρολόι μοναχά
τις ώρες μου μετρούσε.

Στέναξα και μ’ άκουσ’ ο Θεός,
δάκρυσα και μ’ είδ’ ο ουρανός.

Δεν μπορώ πια να σ’ ακολουθώ
κι έπεσα βαριά να κοιμηθώ.
Μα ήρθες και στον ύπνο μου
εσύ να με τρομάξεις,
το δρόμο της καταστροφής
εσύ να μου χαράξεις.

Δεν μπορώ πια να σ’ ακολουθώ
κι έπεσα βαριά να κοιμηθώ.

Πέρασε η νύχτα η μισή
και ο εφιάλτης μου είσ’ εσύ.
Στεγνώσανε τα μάτια μου
και δεν μπορώ να κλάψω,
κουράγιο δε μ’ απόμεινε
ούτε ν’ αναστενάξω.

Πέρασε η νύχτα η μισή
και ο εφιάλτης μου είσ’ εσύ.