Στο πιο καλύτερο παιδί
φωτιά έχεις ανάψει.
Κι όμως εσύ αδιαφορείς για το παιδί.
Τα πίνεις, ας σκοντάψει.

Τι σου ’χει φταίξει δηλαδή, δηλαδή,
και βασανίζεις το παιδί, καλέ μου;

Είναι παιδάκι μάλαμα,
να τ’ αγαπάς αξίζει,
γιατί για σένα πάντοτε το παιδί
μιλάει και δακρύζει.

Θέλει σαν πρώτα να σε δει, να σε δει.
Να το πονέσεις το παιδί, καλέ μου.

Αφού για μικροπράματα
ήρθατε στα μαχαίρια,
είναι καιρός σας τώρα πια με το παιδί
να δώσετε τα χέρια.

Να ξαναστήσετε τσαρδί, το τσαρδί,
μαζί με το καλό παιδί, καλέ μου.