Σκόνταψα στην αγκαλιά σου
κι έπεσα μες στα φιλιά σου
πάνω που ξεκίναγα γι’ αλλού,
κι από `δω η ζωή με βγάζει,
τα παλάτια σου μου τάζει,
λέει πως δεν τα βάζω με το νου.

Βροχή, βροχούλα, βρέξε με
βοήθα με ν’ αντέξω,
τριγύρω τόσες ομορφιές
για να τις ημερέψω.

Το κλειδί του παραδείσου
να συναντηθώ μαζί σου
πάνω στην κατάλληλη στιγμή,
μέσα στη ροή του κόσμου
γύρισα και σ’ είδα μπρος μου,
κι όλα ξαναρχίσαν από `κει.

Βροχή, βροχούλα, βρέξε με
βοήθα με ν’ αντέξω,
τριγύρω τόσες ομορφιές
για να τις ημερέψω.

Μέσα σ’ όνειρα ανοιγμένα
είσαι εσύ μαζί μ’ εμένα
σ’ ένα θαύμα καθημερινό,
κι ας μιλώ για παραμύθια,
ξέρω πως αυτό είναι αλήθεια
βράδυ, μεσημέρι, πρωινό.

Βροχή, βροχούλα, βρέξε με
βοήθα με ν’ αντέξω,
τριγύρω τόσες ομορφιές
για να τις ημερέψω.