Μπήκε το φεγγάρι στο γιαπί
κι έγειρε για ύπνο στο χαλίκι.
Τά `πινε και γίνηκε στουπί
στο μπακαλικάκι του Τσαλίκη.

Ήρθαν οι εργάτες την αυγή
γέμισε από μπράτσα το σοκάκι.
Πήραν το φεγγάρι για παιδί
τού `ριξαν στην πλάτη ένα σακάκι.

Και το φεγγαράκι τ’ ασημί
δάκρυσ’ απ’ αγάπη κι από γλύκα
κι έγινε το δάκρυ γιασεμί
όπως η καρδιά μου όταν σε βρήκα.