Έσβησε η Δανάη, έσβησε,
μες στον κήπο της ξεψύχησε.
Άργησε η αγάπη, άργησε.
Ράγισε η καρδιά της, ράγισε.

Κι άνοιξε η ψυχή της, άνοιξε,
σκόρπισαν παντού τα όνειρα.
Χάθηκε η Δανάη, χάθηκε
στης αβύσσου τα απόνερα.

Την πνοή της πήρε ο άνεμος
και ο ήλιος τα χρυσά μαλλιά.
Την κραυγή της πήρε ο ουρανός
και το δάκρυ πήρε η συννεφιά.

Κι άνθισε ο κήπος, άνθισε
μα η Δανάη πια δε φάνηκε.
Δάκρυσε η γη αρώματα,
γέμισε ο κήπος χρώματα.

Έσβησε η Δανάη, έσβησε,
μες στον κήπο της ξεψύχησε.
Άργησε η αγάπη, άργησε.
Ράγισε η καρδιά της, ράγισε.

Την πνοή της πήρε ο άνεμος
και ο ήλιος τα χρυσά μαλλιά.
Την κραυγή της πήρε ο ουρανός
και το δάκρυ πήρε η συννεφιά.