Χρόνια κλεισμένα σ’ ένα ψέμα
ήρθε ο καιρός πια να τ’ αφήσω
Κι εσύ μονάχα μ’ ένα βλέμμα
ζωή μου δίνεις για να ζήσω

Ζω, μπορώ και ξαναζώ
τ’ αστέρια το φεγγάρι
δε φτάνουν να σου φέρω
για να δεις πως σ’ αγαπώ
Μπορώ και ξαναζώ
ταξίδια σε πηγαίνω
σε θάλασσες με κύμα
των φιλιών μου το λυγμό
Μπορώ και ξαναζώ
τ’ αστέρια το φεγγάρι
δε φτάνουν να σου φέρω
για να δεις πως σ’ αγαπώ
Μπορώ και ξαναζώ
και πίσω μου αφήνω
αυτά που με πονέσαν
τη ζωή μου εγώ μετρώ

Έφτασα στο βυθό και βρήκα
σ’ ένα κοχύλι τ’ όνομά σου
Εκεί που ένιωθα χαμένος
σώθηκα απ’ το άγγιγμά σου

Ζω, μπορώ και ξαναζώ...