Μες την πόλη υπάρχει μια αράχνη βρομερή
Που τις νύχτες στα στενά καραδοκεί
Φοράει καπέλο και γυαλιά και καμπαρτίνα μακριά

Δίποδη δίποδη δίποδη αράχνη
μες την πο, μες την πο, μες την πόλη να τη
θύμα, θύμα, θύμα καρτερεί.

Μες σε δίχτυα αόρατα και βρομερά
φυλακίζει τα όνειρα μου τα τρελά
ότι πάω εγώ να φτιάξω πάντα εκείνη το χαλά

Δίποδη δίποδη δίποδη αράχνη
μες την πο, μες την πο, μες την πόλη να τη
θύμα, θύμα, θύμα καρτερεί.

Φύγε αράχνη απ’ την πόλη μακριά
βγάλ τη μάσκα σε γνωρίσαμε όλοι πια
φύγε φύγε μακριά, σε γνωρίσαμε όλοι πια

Δίποδη δίποδη δίποδη αράχνη
μες την πο, μες την πο, μες την πόλη να τη
θύμα, θύμα, θύμα καρτερεί.