Πάλι με πνίγουν τα γιατί, και όλα αυτά που είχες πει
οι χιλιάδες υποσχέσεις που δεν μπόρεσες να αντέξεις.
Στην βροχή περιπλανιέμαι με κομμάτια την ψυχή,
και από σκέψεις πλημμυρίζω δίχως τέλος και αρχή.
Με τρελαίνουν οι εικόνες από’σα ζήσαμε μαζί
οι στιγμές που έχουν περάσει και στον χρόνο έχουν χαθεί.
Τ’άρωμα σου, η μορφή σου, του κορμιού σου η ζεστασιά
η αγκαλιά σου, το φιλί σου που δεν έχω τώρα πια

Όλα αυτά πονάνε σαν το γυαλί τρυπάνε
και όσα θέλω και ελπίζω πέρα από την καρδιά δεν πάνε.
Πλέον δεν βγαίνουνε τα λόγια, με αφήσανε και αυτά.
Όσα έχω αγαπήσει, βιβλία είναι κλειστά.
Τόσα φεύγω που μου είπες όλα μου χαρίσαν λύπες
Λύπες και πόνο θα χω να θυμάμαι μόνο
το πήρα λοιπόν απόφαση η απουσία σου είναι πρόφαση.
Να φύγω από δω από κοντά σου να χαθώ.

Και θα χαθώ, από κοντά σου θα χαθώ,
καπνός θα γίνω χώμα, χώμα και νερό
Και θα χυθώ, μεσ’τα ποτάμια θα χυθώ,
κοντά σου ούτε ένα, ούτε ένα λεπτό.
Τόσα συναισθήματα στο χαρτί γραμμένα,
και αλλά τόσα που έχω πει όλα πήγανε χαμένα.
Χαμένα και τα όνειρα, χαμένες και οι σκέψεις,
πλέον ούτε από θαύμα δε θα επιστρέψεις.

Μα θα έρθει ο καιρός που θα κλάψεις για μένα,
θα με ψάχνεις σ’αναμνήσεις και σε μέρη ξεχασμένα.
Όσα χρόνια και αν θα ρθούν παράλληλα θα ζεις
και σε κάθε Κυριακή θα ζητάς να με βρεις.

Τις Κυριακές θα με ζητάς στις εκκλησιές,
τα σαββατόβραδα θα ψάχνεις στο λιμάνι,
στου σκοτωμένου ερωτά μας τις γωνιές
θα κλαις μα τίποτα δε θα σου κάνω.
Τις Κυριακές θα με ζητάς στις εκκλησιές,
τα σαββατόβραδα θα ψάχνεις στο λιμάνι,
στου σκοτωμένου ερωτά μας τις γωνιές
θα κλαις μα τίποτα δε θα σου κάνω.

Τώρα πια φεύγω, το παρελθόν μου αποφεύγω.
Και ότι σε θυμίζει δε θα αφήνω να μα αγγίζει.
Θα σκορπίσω, θα χαθώ,
και στης σιωπής μου την ηχώ μοναχός θα ξεχαστώ.

Και θα ριχτώ, μέσα στο κύμα θα ριχτώ.
Αφρός θα γίνω βότσαλο, βότσαλο αλμυρό.

Μα θα έρθει ο καιρός που θα κλάψεις για μένα,
θα με ψάχνεις σ’αναμνήσεις και σε μέρη ξεχασμένα.
Όσα χρόνια και αν θα ρθούν παράλληλα θα ζεις
και σε κάθε Κυριακή θα ζητάς να με βρεις.
Τις Κυριακές θα με ζητάς στις εκκλησιές,
τα σαββατόβραδα θα ψάχνεις στο λιμάνι,
στου σκοτωμένου ερωτά μας τις γωνιές
θα κλαις μα τίποτα δε θα σου κάνω.
Τις Κυριακές θα με ζητάς στις εκκλησιές,
τα σαββατόβραδα θα ψάχνεις στο λιμάνι,
στου σκοτωμένου ερωτά μας τις γωνιές
θα κλαις μα τίποτα δε θα σου κάνω.

Και θα ριχτώ, μέσα στο κύμα θα ριχτώ.
Αφρός θα γίνω βότσαλο, βότσαλο αλμυρό.
Και θα αρνηθώ, όλο τον κόσμο θα αρνηθώ.
Κοντά σου ούτε ένα, ούτε ένα λεπτό.