Η νύχτα σε κυκλώνει μέσα στο υγρό κελί
οι τοίχοι ζωντανεύουν σου παίρνουν την ζωή

Αιμόφυρτες τσακισμένες φιγούρες
ψίθυροι μες στην σιωπή
Σέρνουν μαζί τους την άθλια κατάρα του σωφρονισμού
δέσμιοι στις σιδερένιες αξίες μιας οικτρής λογικής
αιχμάλωτοι στις ψυχρές χειροπέδες αυτής της ζωής

Στα κελιά της κάθαρσης φυλακίζουν την οργή σου
την απελπισία σου, την ανυπαρξία σου
πόνος μαρτυρίου, ατιμάζουν την ψυχή σου
στυγεροί βασανιστές κλέβουν το φως σου

Οι σκιές του εαυτού σου καθρεφτίζονται στο χάος
στα μάτια σου απάνθρωπα, ανάγλυφος ο πόνος

Κοινωνικά λεπρός, το μίσος σε τυφλώνει
στο όνομα της ηθικής φτύνεις δηλητήριο
πίσω από τα κάγκελα σβήσαν τα αισθήματα
πνίξε μες στο αίμα την δίψα της καταστροφής