Απ’ τη Σμύρνη μια μανούλα
του παλιού καημού μου χώρα
Άκουσε, μού `πε, γαβρίμ
Άκου, γιέ μου, για να δεις
στο σκοτάδι σαν βρεθείς
κλείσ’ τα μάτια και προχώρα
κλεισ’ τα μάτια για να δεις
με τα μάτια της ψυχής

Σε μια πέτρα θα καθίσω
μυστικά να τη ρωτήσω:
Μάνα, πες μου, το χαζό
γιατί ξέχασα να ζω;
Αυριανό μου σεντονάκι
πρόσεχέ μου το κορμάκι

Μού `πε η πέτρα: Άκουσέ με
στ’ όνειρό σου γνώρισέ με
Άκουσε, μού `πε, γιαβρίμ
Άκου, γιε μου, για να δεις
πάρε με και σκάλισέ με
όμορφη κι αγάπησέ με
τ’ αυριανό σου προσκεφάλι
για να με ρωτούνε κι άλλοι