Πέρα δώθε νύχτα μέρα
τον ακούω που περνάει
τα τακούνια του χτυπάει
στο στενό το παραθύρι
όλο σκύβει και κοιτάει.

Είν ο Δεσμοφύλακας μου
κι είν ελεύθερος νομίζει
που μπορεί όλη την ώρα
στους διαδρόμους να γυρίζει.

Κάθε μέρα ίδια ώρα
τη στολή του θα φορέσει
το περίστροφο στη μέση
φτου κι απ’ την αρχή η βάρδια
μην του πάρουνε τη θέση.

Είν ο Δεσμοφύλακας μου
μα φυλακισμένος μοιάζει
και ελεύθερος λογιέται
που μπορεί να με διατάζει.

Πέρα δώθε νύχτα μέρα
πέρασε κι αυτή η βάρδια
η ματιά του είναι άδεια
κι έτσι άχαρα περνάνε
και οι μέρες και τα βράδια.

Είν ο Δεσμοφύλακας μου
που δε ρώτησε να μάθει.
Να ρωτήσει και να μάθει
τι είν’ απ’ τη ζωή πιο πέρα.

Έλα φίλε να σου μάθω
έλα μέσα να σου πω
πώς κρατούμενος δώ'πέρα
είσ’ εσύ κι όχι εγώ.

Και κλεισμένος στο κελί μου
με της πίστης την ελπίδα
προσπερνώ την καταιγίδα.

Έζησες και θα πεθάνεις
δίχως μία απορία
έλα φίλε να σου μάθω
τι θα πει ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ....