Ν’ ανοίξεις τα συρτάρια σου
να βγάλεις τα γραμμένα,
να δεις εγώ τι πέρασα,
τι πέρασα για σένα,
τον τέταρτο παγκόσμιο,
το φως το υπερκόσμιο,
μια νύχτα τον Αχέροντα
και τ’ απαγορευμένα.

Κι όλο μου λες "Θα φύγω, θα σ’ αφήσω",
κοίτα μη φύγω εγώ και δεν ξαναγυρίσω,
κι όλο μου λες και μου λες "Θα φύγω, θα σ’ αφήσω",
κοίτα μη φύγω εγώ και δεν ξαναγυρίσω.

Ν’ ανοίξεις τα κιτάπια σου,
να σβήσεις τ’ όνομά μου,
αλλού εγώ την έταξα
την έρημη καρδιά μου,
στον άγιο παγκόσμιο,
στο φως το υπερκόσμιο,
στον άγνωστο Αρχάγγελο
και στην ανηφοριά μου.

Κι όλο μου λες "Θα φύγω, θα σ’ αφήσω",
κοίτα μη φύγω εγώ και δεν ξαναγυρίσω,
κι όλο μου λες και μου λες "Θα φύγω, θα σ’ αφήσω",
κοίτα μη φύγω εγώ και δεν ξαναγυρίσω.