Φαντάσου να βρισκότανε σε κάποιο μπαρ του Άδη
όλη η δική μας ρεμπετιά, απ’ του Ψυρρή στην Κοκκινιά
με τα περσάκια τα καλά από την Τεχεράνη.

Να βάζει ο Μάρκος τα σεγκλέτια κι ο Ομάρ Καγιάμ τα ντέρτια.
Βρε θα χάλαγε ο κόσμος και ο πάνω και ο κάτω
θα γινόταν άνω κάτω και θνητοί και αθανάτοι
σαν το χέρι μες το γάντι.

Πάσχα και Ραμαζάνι μου, να `ρχόταν η παρέα
να `μουν και `γω σε μια γωνιά, στην Πατησί, στον Πειραιά
να σου `λεγα τα νέα.

Να βάζει ο Μάρκος τα σεγκλέτια κι ο Ομάρ Καγιάμ τα ντέρτια.
Βρε θα χάλαγε ο κόσμος και ο πάνω και ο κάτω
θα γινόταν άνω κάτω και θνητοί και αθανάτοι
σαν το χέρι μες το γάντι.