Εδώ θα δέσω τ’ όνειρο
στην έρημο, στον Άδη
με τη βροχή την πόρτα σου
δεν μπόρεσα να βρω.
Εδώ θα πέσει τ’ άστρο μου
στου κόσμου το πηγάδι
χωρίς φιλί κοιμήθηκα
στην άκρη στο γκρεμό.

Αχ! Έλα κι άναψε το φως
τα χρόνια να μοιράσω
και μείνε στο παράθυρο
να διώχνεις τα παλιά.
Έλα και τράβα τη σκεπή
να φύγω να πετάξω.

Στη νύχτα και στο χάλασμα
θα ρίξω το κλειδί μου
και με κουρέλι κόκκινο
θα δέσω το φτερό.
Εκείνα που `χα να σου πω
τα παίρνω όλα μαζί μου
στο χώμα της δικής μου αυλής
μην ψάξεις για νερό.