Πήρα στα χέρια μου το πρόσωπό σου το μικρό
κι έσκυψα απ’ το στόμα σου να πιω,

Ποιος θα το πίστευε, αυτό το στόμα το γλυκό
πως θα `σταζε του πόνου το πιοτό.

Πήρα τα χέρια σου, αυτά τα κάτασπρα φτερά
για να τα κάνω αγκαλιά.

Ποιος θα το πίστευε, πως δυο χεράκια σαν κι αυτά
θα πλέκαν της ζωής μου τη θηλιά.

Προσπαθώ απελπισμένα να ξεφύγω από σένα,
όμως δεν μπορώ να σ’ απαρνηθώ,
αφού για σένα μόνο ζω.