Σαν βαθειά πληγή που μου κόβει τη ζωή
ξεκινάς ξανά, μα η μορφή σου πουθενά,
χάνεσαι στο φως, σε αγώνα διαρκώς
ψάχνεις για φυγή, καταλήγεις στην αρχή.

Είσαι σαν μια φλόγα από φωτιά
που μου έσβησε απρόσμενα
ένα ταξίδι στο πουθενά
που μ’ οδήγησε πολύ μακριά.

Φτάνεις πιο ψηλά από κάθε άλλη φορά
πέφτεις χαμηλά και η ανάγκη σου σε χτυπά,
μακριά κρατάς τους ανθρώπους που αγαπάς
που σου έδωσαν όσα οι ίδιοι κάποτε έχασαν.

Είσαι σαν μια φλόγα από φωτιά
που μου έσβησε απρόσμενα
ένα ταξίδι στο πουθενά
που μ’ οδήγησε πολύ μακριά.