Απόψε μοιάζουνε όλα φαντασμαγορικά πλασμένα
αφήνω πίσω κόμπλεξ ένοχες κι απωθημένα
δηλαδή εμένα
κ ξεχύνομαι σαν λαβα, πάω να σβήσω μέσα σε θάλασσα
χαλάλι για ολα εκείνα τα κούφια μου χρόνια που χάλασα
κ για όσα ακόμα θα χαλάσω
χαλάλι θα φωνάζω κ κάτω δεν το βάζω
δε λέω να βολευτώ, δε λέω να ησυχάσω
δεν θέλω να συμβιβαστώ, γρήγορα θα γεράσω
τον κόσμο όλο θα δω μέσα από ένα ποτήρι
θα πω κ στα δαιμόνια μου ευχαρίστως αει σιχτιρι
θα ντύσω κ μ’ ανεμελιά όλα μου τα προβλήματα
απόψε έχουμε γιορτή ψυχή μου, μη κρατάς προσχήματα
κάνε και μια ζημία κάνε κ φασαρία
μην κάθεσαι μπροστά απόψε κάτσε γαλαρία
κάνε κ μια στροφή, μην πας όλο ευθεία
γίνε στον καθαρό τους κόσμο απόψε μια νοθεία

Σήμερα το γιορτάζω τραγουδάω δυνατά κ φωνάζω
Στον ουρανό μου χρώμα αλλάζω κ τ’αστερία τα κατεβάζω
Σήμερα το γιορτάζω σύνορα στον εαυτό μου δεν βάζω
Τα όρια μου τα δοκιμάζω γιατί σήμερα το γιορτάζω

Λοιπόν απόψε έχουμε γιορτή, νηστεία προσευχή, τέλος
αποφεύγω των δήθεν το βέλος, γίνομαι original μέλος
δεν επιπλέω σαν φελλός
περνάει γρήγορα ο καιρός κι αφού είμαι σήμερα γερός
θα βυθιστώ πιο κάτω απ’ το πάτο
ας τον κοιτάω από κάτω ή από ψηλά μήπως θυμίσει ζωγραφιά
γιατί ανάμεσα κάπου βρίσκεται η ρουτίνα κι απόψε μάγκα μου την καίω
αποζητάει η ψυχή μου λευτεριά, ανεμελιά
σπάω αλυσίδες κ δεσμά
χωράω απόψε παντού, κοιτά χωράω στο πουθενά
βάζω στην νύχτα μου φωτιά, έχω τ’ αδέρφια μου κοντά
ναιιιι! όλα καλά κι απ’τα καλά καλύτερα
πίνω σ’ αυτά
για πετά τη γραβάτα, η νύφη είναι γάτα, σε τύλιξε για τα καλά
μ’ απόψε όλα σπαστα
ξέχασε τη δουλειά μόνο για μια μέρα
σήμερα έχουμε γιορτή ρε καντα όλα πέρα

Σήμερα το γιορτάζω τραγουδάω δυνατά κ φωνάζω
Στον ουρανό μου χρώμα αλλάζω κ τ’αστερία τα κατεβάζω
Σήμερα το γιορτάζω σύνορα στον εαυτό μου δεν βάζω
Τα όρια μου τα δοκιμάζω γιατί σήμερα το γιορτάζω

2000 και, μύνημα στερεοφωνικό
Απόψε έχουμε γιορτή, θα κοιμηθώ με τη ντροπή
μια τον χρόνο τ’αξίζω, με τ’ αλάνια γυρίζω
παραπατάω, το γουστάρω, απ’τη ρουτίνα μου χωρίζω
χαρίζω στη ψυχή μου σήμερα λευτεριά
θα κάνω τη διαφορά, δε θα τα σβήσω τα κεριά
θα πάω κόντρα στα θεριά, φεύγω μακριά απ’τη στεριά
βυθίζομαι σε μπελάδες κ κάνω πελαρες
στον εαυτό μου μόνο χάρες, παίρνω αμπάριζα τις μπάρες
αρες μαρες κουκουνάρες θα λέω τα ξημερώματα
θα βυθιστώ με υποβρύχια
θα κυλιστώ στα χώματα κι ονόματα δε θα θυμάμαι
τη πρώτη καλημέρα στον ήλιο θα την πω
κι όταν θα ξενερώσω λιγάκι θα ντραπώ
μετά από καιρό ομως την γιορτή μου όταν θυμάμαι
θα χαίρομαι που το ζησα κ σίγουρα δε θα λυπάμαι...