Κρυμμένος στης νύχτας το φως
ανοίγεις στοές μυστικές
ζητάς τον αέρα που σου `κλεψαν να ξαναβρείς.

Ζωή που τρομάζει να βγει
σε δρόμους ανήλιους γυρνά
απλώνει φτερούγες μα δε με σκεπάζει ποτέ.

Ανοίγω το στόμα να πω
τις λέξεις που ο χρόνος κρατεί
θαμμένοι χρησμοί με καλούν.

Οι πόλεις σας είναι νεκρές
τα σπίτια σας δε με χωρούν
το αίμα του ήλιου τις νίκες σας σκάβει εδώ.

Γυρεύω την αστραπή
στην κόψη της ν’ αναδυθώ
καλώ τους αγγέλους που διώκουν οι κλέφτες του χρόνου.

Αγγέλοι με νόημα καρφώνουν
στης γης την καρδιά το μαχαίρι
φυτεύουν πληγές πυρκαγιές.