Σάββατο βράδυ, σ’ έναν ευθύγραμμο δρόμο
Τα μάτια σου απαλύνουν τον πόνο
Είναι νύχτα, κι όμως πάλι κάτι λάμπει
Πριν ο ήλιος ν’ ανατείλει προλάβει
Είν’ η μορφή σου, το άγγιγμα της ψυχής σου
Είν’ η υφή σου και η χροιά της φωνής σου
Πράγματα ασήμαντα, μας κάνουν ξεχωριστούς
Διαφορετικούς μας κάνουν και όχι βαρετούς
Ο ήχος της θάλασσας σε ταξιδεύει μακριά
Ο ήχος της πόλης, κακή συνήθεια απλά
Έρωτας, ηδονή, που νιώθει ο καθένας
Αυτό είναι που μένει πριν απ’ το φως της ημέρας
βγει να βάλει σε τάξη, να μας γυρίσει εκεί
καθημερινότητα, δουλειά, ύπνο και φαΐ
Έτσι σε θέλουν, μα μην ακούς πλέον κανέναν
Βγες έξω, διασκέδασε, μη ζεις σ’ αυτό το ψέμα
Ξέρω μια κοπέλα, πάντα σκεφτόταν τις συνέπειες
Πίστευε ευθύνη είχε για ό,τι και να έκανε
Ήταν σωστό αυτό μα έμαθα να κουβαλάω
Να ζω τη ζωή κι όχι απλά να γερνάω

Αν δεν τολμήσεις, όχι δεν βρίσκεις το νέο
Ένα σημείο στη ζωή σου δε θα βρεις να ‘ναι ωραίο
Αν δεν τολμήσεις ευτυχία δεν βρίσκεις πουθενά
Τι σε νοιάζει η ηλικία; Άκου μόνο την καρδιά
Χαμογέλα στον δίπλα σου, όσο κι αν φαίνεται χαζό
Ο άνθρωπος δε γεννήθηκε για να κάνει κακό
Εγώ πιστεύω όταν γεννιέσαι είναι όλα αγνά
Η κοινωνία που ζεις σε καταστρέφει απότομα
Τηλεόραση, κράτος, νωθεία στη συνείδηση
Μια ψεύτικη είδηση, άλλη μια καθοδήγηση
Γιαυτό σταμάτα, μην ακούς λοιπόν κανέναν
Ζήσε για σένα, μ’ αυτόν που αγαπάς γίνε ένα
Είμαστε άνθρωποι, μα δε διαφέρουμε απ’ τα ζωα
Κτήνη γινόμαστε, αυτά όλο και πιο αθώα
Γι αυτό αγάπα, βοήθα όποιον χρειάζεται
Όλοι θέλουν κάποιον για αυτούς να νοιάζεται
Από μικρός αναρωτιόμουν αν υπάρχει Θεός
Σίγουρα κάτι υπάρχει αλλά άλλος είν’ ο Θεός
Είν’ ο εαυτός σου, η δύναμη του εγώ σου
Ίσως να βρεις τον άνθρωπό σου, να εκπληρώσεις τ’ όνειρό σου
Γράψε έναν στίχο ή μια νότα να σ’ εκφράζει
Όλη η γη αίμα στάζει, μα λες δεν πειράζει
Γιατί έτσι σε κάνανε, να είσαι άβουλος
Κανείς δεν είναι άτρωτος όμως άστεγος είναι ο καθένας
Δεν τον βοηθάει κανένας
Την εκμετάλλευση είδα σε δυο θλιμμένα πρόσωπα
Σε ένα κόλλημα, ένα χρόνιο πρόβλημα
Τα συναισθήματα είναι απρόσωπα μα δώσατε ονόματα
Πόσες φορές έχεις χαθεί μέσα σε άδειες σκέψεις
Για φίλους, για σένα, για τον κόσμο, για σχέσεις
Τα μάτια σου στο κενό να στοχεύουν
Όταν γίνεις γι αυτούς κάτι όλοι τους σε λατρεύουν
Έχεις νιώσει ποτέ όλα τα βλέμματα επάνω σου
Τη γη να σπάει, κομμάτια γίνεται από κάτω σου
Όλοι αυτό ψάχνουμε, μια ουτοπία
Μα ουτοπία είναι μάλλον της ζωής η μαγεία
Έχεις παλέψει με τον θάνατο
Αν ναι κατάλαβες τον όδυνο τον πόνο τα δάκρυα που χάλασες
Η ζωή είναι ένα δώρο και ήρθες εδώ τυχαία
Δώρο που μπορεί να φύγει τόσο μοιραία

Ήταν μια νύχτα που έμαθα να μην ξεσπάω
Να ζω τη ζωή κι όχι απλά να γερνάω
Όλοι αυτό ψάχνουμε, μια ουτοπία
Μα ουτοπία είναι μάλλον της ζωής η μαγεία
Είναι αυτή η σιωπή που σε ταξιδεύει
Το χρώμα τ’ ουρανού, αυτό που σε μαγεύει
Όλοι αυτό ψάχνουμε, μια ουτοπία
Μα ουτοπία είναι μάλλον της ζωής η μαγεία . . .