Είναι στιγμές που προσπαθώ
να αντισταθώ στη λογική μου
αρνούμαι να συμμορφωθώ
να συμμαζέψω την ζωή μου

Είναι στιγμές που ακροβατώ
σε ένα σκοινί που έχει σπάσει
δε θέλω να παραδεχτώ
τη μοναξιά που `χει ξεσπάσει

Είναι πολλά της μοναξιάς τα μυστικά
μες στο μυαλό μου σκάνε σαν βεγγαλικά
και έχω ματώσει στην ζωή μου
να καταθέτω την ψυχή μου
κι όμως δεν είδα άσπρη μέρα τελικά

Είναι στιγμές που περπατώ
πάνω στα ίχνη τα δικά σου
κι αν θέλω να σ’ ονειρευτώ
πάντα κοιμάμαι στην μεριά σου

Είναι πολλά της μοναξιάς τα μυστικά
μες στο μυαλό μου σκάνε σαν βεγγαλικά
και έχω ματώσει στην ζωή μου
να καταθέτω την ψυχή μου
κι όμως δεν είδα άσπρη μέρα τελικά