Τι με κοιτάζετε με φρύδια σουφρωμένα
και περιμένετε να δείτε που ανήκω;
άιντε στο δρόμο σας κι αφήστε με να πλέξω.

Εγώ δεν ψώνισα από οίκους τον καημό μου
και δεν ανήκω στα παιδιά του φανφαρόνου
νεοελλαδίτη του ξεβράκωτου βαρόνου.

Ούτε μπορώ να κάνω, να κάνω πως δε βλέπω
τον σικ και δήθεν προβληματισμό μας
που μας ανοίγει κι άλλα τρύπα στον ποπό μας.

Ένα στρατόπεδο στεγάζει τα όνειρά μας
το χρώμα που θα έχει δε μετράει
στρατόπεδο να είναι, να είναι κι ας βρομάει

Τι με κοιτάζετε με φρύδια σουφρωμένα
και περιμένετε να δείτε που ανήκω;
άιντε στο δρόμο σας κι αφήστε με να πλέξω.

Εγώ μια μπλούζα θέλω να πλέξω του Βαγγέλη
δεν ξέρω σε τι κύκλωμα ανήκει
μα μ’ έχει δυσκολέψει λιγάκι το μανίκι