Τα δάχτυλα γλιστράνε στις χειρολαβές,
εδώ κανονικά θα έκανε στάση.
Τα χέρια μου ιδρωμένα δεν πολεμούν το χτες
σου δίνονται εν λευκώ και όπου φτάσει…

Γυρνώ απ’ την άλλη το κεφάλι
να μη με δουν που κλαίω
οι άλλοι οι επιβάτες μη με λυπηθούν.
Πάτησε γκάζι οδηγέ, προχώρα καταρρέω,
πάλι στο σπίτι της μπροστά δε θέλω να με δουν,
πάλι στο σπίτι της μπροστά δε θέλω να με δουν.

Το δρομολόγιο ίδιο, ίδια η φωνή
αγάπη μου, εγώ περνώ μαρτύριο.
Οι φόβοι μου καθρέφτες μου σκίζουν τη ζωή
αυτής που της ακύρωσες το εισιτήριο.

Γυρνώ απ’ την άλλη το κεφάλι
να μη με δουν που κλαίω
οι άλλοι οι επιβάτες μη με λυπηθούν.
Πάτησε γκάζι οδηγέ, προχώρα καταρρέω,
πάλι στο σπίτι της μπροστά δε θέλω να με δουν,
πάλι στο σπίτι της μπροστά δε θέλω να με δουν.