Στο πέρασμα μου τα τσογλάνια λιγουρεύονται
κι οι νεαροί οι ποιητές αδιαφορούνε
οι κύριοι κάποιας ηλικίας με υποπτεύονται
και τα κομμάτια μου ενέχυρο κρατούνε.

Έτσι κι αλλιώς απ’ τα κατάστιχα με σβήσανε
και μεθυσμένη παίζω ζάρια με το χρόνο
σε μια παρτίδα που χαμένοι όλοι βγήκανε
τι μου χρωστάς τι σου χρωστάω για ποιον πληρώνω;

Μες τον καθρέφτη μου τους φόβους τους κοιτάζουνε
και τα ανεκπλήρωτα τους πάθη συζητούνε
έτσι τυφλοί, χωρίς φεγγάρι, με δικάζουνε
παίρνουν τηλέφωνο και με κατηγορούνε

Έτσι κι αλλιώς απ’ τα κατάστιχα με σβήσανε
και μεθυσμένη παίζω ζάρια με το χρόνο
σε μια παρτίδα που χαμένοι όλοι βγήκανε
τι μου χρωστάς τι σου χρωστάω για ποιον πληρώνω;