Μία μία μετράω τις μέρες που περνάνε
και γύρω μου τα δέντρα λυγίζουν και γερνάνε
μία μία οι σταγόνες απ’ τα μάτια μου κυλάνε
για τα όνειρα που πάγωσαν και κείνα που πονάνε

Ένα δύο εν δυο στ’ αριστερό, τα βήματα βαραίνουν και πονάνε
την αγάπη μας στην προσοχή, παγωμένοι και οι δυο κοιτάμε
Ένα δύο εν δυο στ’ αριστερό, που θα πάει θα περάσει
και στον τοίχο τ’ αρχικά μας, άλλη αγάπη θα χαράξει

Μία μία μετράω τις ώρες που περνάνε
στη σκοπιά παραμιλώ ακούω φωνές να μου μιλάνε
μία μία οι σκέψεις στο μυαλό μου γυρνάνε
σαν μικρό παιδί πάλι κλαίω και φοβάμαι