Το σπίτι μου να `ν’ ο γιαλός
κρεβάτι μου τ’ αστέρια,
να βρω δυο μάγκες κεραυνούς
να τους βαστώ στα χέρια.

Κι όπου περνώ φωτιά φωτιά
να καίγεται ο κόσμος,
όπως με έκαψες εσύ
και ζω στην πλάση μόνος.

Τον ήλιο να `χα για καρδιά
να `καιγε την καρδιά σου,
κι ένα φεγγάρι στα φιλιά
να `καιγε τα φιλιά σου.

Κι έτσι καμμένη να γυρνάς
να μην ξαν’ αγαπήσεις,
τα σ’ αγαπώ που μου χρωστάς
πρώτα να μου ξοφλήσεις.