Πίσω απ’ τα κάγκελα μες το κενό εσύ που μ’ έκαψες εσένα ζητώ
γλυκιά στο αίμα μου λευκή διαδρομή βρέθηκα μόνος στην αναμονή
ο κόσμος μου όλος τέσσερις τοίχοι το φως σκοτάδι μου ζω από τύχη
η τύχη πόνος μου πληγή με μαχαίρι χαράζω το άδικο στου δίκιου το χέρι

Φυλακές ανηλίκων απολογούμαι
όλα όσα έχω κάνει δεν τα αρνούμαι
αναμορφώθηκα παραμορφώθηκα
μα ένα να ξέρεις πώς δε συμμορφώθηκα

Πίσω απ’ τα κάγκελα πληρώνω ακόμα για το παπούτσι με το πράσινο χρώμα
ο κόσμος γύρω μου τυφλά απορεί μα το σαθρό σύστημα αυτό συντηρεί
στα δεκαεφτά μου δεκαοχτώ παρά κάτι κάλυψα με λάθη μου τα δικά σας τα λάθη
έγινα αιτία και αφορμή να ξεχάσω ποιος είμαι τι έχω δει

Φυλακές Ανηλίκων απόψε δραπετεύω
σωφρονίστηκα τώρα πια δεν κινδυνεύω
απόψε που γίνομαι δεκαοχτώ
θα σταθώ καθάριος μπρος τον Θεό