Ποιος μου κρύβει την αλήθεια
και μου λέει παραμύθια
απ’ την ώρα που γεννιέμαι τυραννιέμαι,
έναν έρωτα να ψάχνω, ένα τίποτα να φτιάχνω,
να γκρεμίζω και να χτίζω,
στο μηδέν ξαναγυρίζω.

Και ο νους μου πάντα εκεί
να γυρεύει στην βροχή,
ένα βράδυ με φεγγάρι στη Χαλκιδική.

Ποιος μου κρύβει την αλήθεια
κι έχω μια καρδιά στα στήθεια,
που με καίει και με λιώνει σαν το χιόνι,
ένα βλέμμα κυνηγάω, με τα είδωλα μιλάω,
τον καιρό μου χαραμίζω,
στο μηδέν ξαναγυρίζω.

Και ο νους μου πάντα εκεί
να γυρεύει στην βροχή,
ένα βράδυ με φεγγάρι στη Χαλκιδική.