Χάσαμε την αγάπη μας στις πολυκατοικίες,
μες στο τσιμέντο της καρδιάς, σε άσκοπες αιτίες,
χάσαμε την αγάπη μας στο άγχος της ημέρας,
τα λόγια της καρδούλας μου τα έπαιρν’ ο αέρας.

Τώρα νοικιάζεται το σπίτι το δικό μας,
εκεί που ζήσαμε τον έρωτα οι δυο μας,
εκεί που έμαθε η αγάπη να φοβάται,
που αγκαλιάζαμε, το μίσος να κοιμάται.

Μα εσύ δε μ’ άκουγες και να που φτάσαμε
και την αγάπη μας για πάντα χάσαμε.

Χάσαμε την αγάπη μας στου χρόνου την αλμύρα,
σιγά σιγά τον έρωτα τον πρόδωσε η μοίρα,
χάσαμε την αγάπη μας, μας έπεσε απ’ την τσέπη,
κι εγώ σε παρακάλαγα να πνίξουμε τα πρέπει.

Τώρα νοικιάζεται το σπίτι το δικό μας,
εκεί που ζήσαμε τον έρωτα οι δυο μας,
εκεί που έμαθε η αγάπη να φοβάται,
που αγκαλιάζαμε, το μίσος να κοιμάται.

Μα εσύ δε μ’ άκουγες και να που φτάσαμε
και την αγάπη μας για πάντα χάσαμε.