Ξυπνάς και είναι όλα ξένα
Με δυο μάτια τρομαγμένα και δειλά
Κι απλώνεις τα δυο χέρια
Για να πιάσεις άλλα χέρια πιο γερά

Μέχρι να’ ρθει κάποια μέρα
Να πετάξεις στον αέρα σαν πουλί
Κοιτάς ψηλά στ’ αστέρια
Κι όμως τόσα καλοκαίρια έχουν χαθεί

Και γίνονται οι μήνες
Σκουριασμένες λαμαρίνες στη βροχή
Προτού ο ήλιος δύσει
Κάποιου άλλου έχεις ζήσει τη ζωή

Μετράς τα σκαλοπάτια
Και λυγίζουνε τα μάτια σου στο φως
Περνάει κι αυτό το βράδυ
Και είσαι ακόμα μία μέρα ζωντανός

Άλλη μια μέρα ζωντανός

Κοιτάς τους λεπτοδείκτες
Σαν δεμένους δυναμίτες στη σιωπή
Και σου’ ρχεται να τρέξεις
Όσο πιο μακριά αντέξεις σαν παιδί

Ίσως κάποτε ξυπνήσεις
Και γυρίσεις τα άδεια μάτια σου στο φως
Μα τότε δε θα ξέρεις πια
Αν είσαι ή αν δεν είσαι ζωντανός

Άλλη μια μέρα ζωντανός

Φοβάμαι τους ανθρώπους
Γιατί βρίσκουν πάντα τρόπους
Να πληγώνουνε ανθρώπους

Φοβάμαι και εσένα
Γιατί θέλεις να πληγώνεις μόνο εμένα
Όσο δεν πλήγωσες κανέναν