Αντίο, αντίο, πήγανε στράφι τα παλιά
θα φύγω, θα φύγω και θα σου αδειάσω τη γωνιά.
Αντίο, αντίο, να είσαι πάντοτε καλά
θα φύγω, θα φύγω και δε θα πω ούτε ένα γεια.

Καλά περάσαμε μα ήρθε η ώρα να τη κάνω
μου τη σπάει που σε χάνω μα τι άλλο πια να κάνω…
θα πεθάνω κι ούτε που θα το καταλάβεις,
θα σβήσω εδώ μπροστά σου μα χαμπάρι δε θα πάρεις.
Ας είναι γιατί είναι όλα δανεικά
τα γέλια κι οι στιγμές που περνούσαμε παλιά,
οι συζητήσεις μας και οι περίπατοι στο δρόμο
τα επιστρέφω όλα πίσω να σβηστούν από το χρόνο.
Καμαρώνω που βρήκες κάτι στη ζωή σου
ένα κομμάτι ευτυχίας να ηρεμήσει την ψυχή σου
και το χαίρομαι που είσαι τώρα πιο καλά
μα είμαι και εγώ εδώ απλά δε βγήκα απ’ τη σκιά.
Γιατί με ξέχασες; Γιατί το έκανες αυτό;
Πες μου τι να καταλάβω τώρα πια, τι να σκεφτώ;
Λες πως άλλαξα και άμα θες σου δίνω δίκιο
μα το να μ’ εγκαταλείψεις δεν ήταν και το πιο τίμιο.
Εγώ προσπάθησα να σε κρατήσω στο πλευρό μου
μα το ζήτημα δεν ήτανε να γίνει το δικό μου
άμα εσύ δε θες, τότε δε θέλω ούτε εγώ
γάμησε το, άφησε με, άντε πάμε στο καλό.
Μάλλον με μπέρδεψες, με πέρασες για ένα ζητιάνο
και ψίχουλα μου πέταξες, νόμιζες θα τα πάρω,
δεν κατάλαβες έχω κι εγώ την περηφάνια μου
κι αν θέλεις να την βρεις τότε κοίτα μες στα μάτια μου.

Αντίο, αντίο, πήγανε στράφι τα παλιά
θα φύγω, θα φύγω και θα σου αδειάσω τη γωνιά.
Αντίο, αντίο, να είσαι πάντοτε καλά
θα φύγω, θα φύγω και δε θα πω ούτε ένα γεια.

Τώρα τι κάνω, πώς περνάω ούτε σε νοιάζει προφανώς
ήμουν για σένα στη ζωή σου απλά ένας περαστικός.
Είχες προβλήματα, τα κουβεντιάζαμε μαζί
μα όσοι νοιάζονται για άλλους φαίνονται πλέον χαζοί.
Το παραδέχομαι, όλα τα δέχομαι
την κοροϊδία των υπόλοιπων ανέχομαι,
μα δεν περίμενα να είσαι στη μεριά τους και εσύ
τώρα που πέφτω στα σκατά νόμιζα θα ‘μασταν μαζί.
Βρήκες το δρόμο σου, βρήκες τον τρόπο σου
και δεν ξοδεύεις τον πολύτιμο πια χρόνο σου
μα εγώ στον πόνο σου ήμουν ο μόνος που
έδιωχνε μακριά τον πιο μεγάλο φόβο σου.
Και πάλι μόνος μου είμαι στον κόσμο μου
κι ούτε να χέρι πια δεν ακουμπάει τον ώμο μου
και ξέρω ότι θα με βρίσεις ή κλαψιάρη θα με πεις
γι’ αυτό τελειώνω το τραγούδι πριν τελείως με σιχαθείς.

Αντίο, αντίο, πήγανε στράφι τα παλιά
θα φύγω, θα φύγω και θα σου αδειάσω τη γωνιά.
Αντίο, αντίο, να είσαι πάντοτε καλά
θα φύγω, θα φύγω και δε θα πω ούτε ένα γεια.