Αν ήμουν άντρας θα ’καιγα
Πειραία και Αθήνα
και Βάγγο να με λέγανε
κι ας μη με λέγαν Ντίνα.

Θα είχα γυναίκες γκόμενες
την εβδομάδα δέκα
μα βλαστημώ τη μάννα μου
που μ’έκανε γυναίκα.

Πάντα θε να φερνόμουνα
σαν φίνο κουτσαβάκι
στο χέρι μου θα κράταγα
με φούντα μπεγλεράκι

Και θα γυρνούσα με ταξί
Περαία και Αθήνα
στις μπύρες και στα καμπαρέ
να την περνάω φίνα.

Αχ! βρε ντουνιά σε βλαστημώ
γιατί είμαι αδικημένη
για της γυναίκας την καρδιά
δεν είμαι γεννημένη.