Σε γήπεδα, σε μπαρ και καφενεία
φιγούρα σ’ ένα θέατρο σκιών
γυρεύω πώς να ’ρθω σε συμφωνία
με τα σκληρά σημάδια των καιρών.

Γέννημα θρέμμα μιας φτωχής πατρίδας,
γέννημα θρέμμα μιας σκυφτής ζωής,
γέννημα θρέμμα μιας κρυφής ελπίδας,
γέννημα θρέμμα μιας παλιάς πληγής.

Το κάθε μου τραγούδι μ’ αρρωσταίνει
με θάλασσες και ήλιους μακρινούς,
περίληψη ενός κόσμου που πεθαίνει,
που εσύ τον βλέπεις μα δεν τον ακούς.

Γέννημα θρέμμα μιας φτωχής πατρίδας ...

Σε δρόμους με ονόματα ηρώων
μαθαίνω τι σημαίνει υποταγή,
σε μια Ελλάδα ένοχων αθώων
φοβάμαι να ρωτήσω το γιατί.

Γέννημα θρέμμα μιας φτωχής πατρίδας ...